Blog nr 4: het project en Independence Day

Poeh, veel gebeurd sinds dinsdagmiddag, dus na m'n laatste blog. Na het "relaxen" wat het tijd voor de Youth Sports, waarbij jongeren van alle leeftijden uit de buurt (groot gebied) worden vermaakt bij het hoofdkwartier van LIYO. Ik meteen richting het voetbalveldje, was daar wel benieuwd naar. De 15 jongetjes die daar ook heen waren gegaan keken me met verbazing aan. In Malawi voetballen vrouwen niet. Een van de members van LIYO vormde 2 teams en het spel begon. Eén grote chaos van jongens die om de bal vochten en voor zichzelf gingen. Toen ik aangaf dat ik geen idee had wie nou precies in mijn team zaten (hesjes kennen ze hier niet) trokken alle jongetjes van de tegenpartij hun shirt uit. Verbaasde mij, maar zij leken het heel normaal te vinden. Vervolgens werd er wel meer overgespeeld vanuit posities, of in ieder geval ongeveer. De jonge kinderen spreken geen of nog een Engels hier, dus ik moesthet voetballend met ze oplossen. En met succes. Na 2 keer een gastje te hebben gepasseerd en meerdere malen de bal netjes afgespeeld te hebben, speelden de jongens de bal ook naar de "azungu" ("witte" in Chichewa, Malawiaans). Heel bijzonder om zo'n potjevoetbal te spelen tussen prachtige bergen, met de ondergaande zon en met een veld dat meer heuvels kent dan Limburg haha. En mooi om te zien dat de jongens het normaal ging vinden dat er een vrouw meedeed. Op het moment na dat ik een bal uit de doelmond wegkopte, waar 15 jongetjes verschrikt met "oeeh" reageerde.. Mijn glimlach en opgestoken duim werden besntwoord met een opgelucht applaus.

Gisteren, woensdag, was het 's ochtends tijd voor huisbezoeken aan weeskinderen. In 3 uur tijd hebben we 3 kinderen die bij andere familie wonen kunnen bezoeken en geprobeerd te achterhalen aan welke hulp ze de meeste behoefte hebben. De afstanden in Malawi zijn groot en de effecientie is niet wat we gewend zijn uit Nederland. Vooral een 9 jarig jongetje dat bij zijn oma woont, slechts 1 setje kleding heeft, vaak te ziek is om naar school te gaan, maar ons wel begroet en gedag zegt met een brede glimlach, doet me veel. Het is de bedoeling dat op langere termijn hulp wordt gegevens aan alle weeskinderen, op basis van de verkregen informatie.

Daarna naar de lokale basisschool. We worden ontvangen door de directeur, een prachtig figuur. Serieuze blik, deftig pak, kantoor bomvol papierwerk en schema's en.. Een Winnie de Pooh-stropdas. Geweldig. Minder geweldig zijn de kale klaslokalen, waar meer dan 100 kinderen op de grond zitten tijdens de lessen. Geen boeken, gescheurde kleding en geen elektriciteit. Maar ook hier, net als bijna overal, constant wel: plezier en blijdschap op de gezichten. We wonen een HIV-voorlichting bij en stellen ons voor aan de volle klas, een vreemde situatie. Aangezien Noortje en ik allebei geen les willen geven hier in Malawi, zal dit niet een van onze hoofdbezigheden zijn. Na de les worden we bedankt met een cadeau: pap. Noortje en ik kijken elkaar aan en het is duidelijk dat ze hetzelfde denkt als ik: no way. Uit alle hoeken en gaten worden lepels voor ons gehaald en uit beleefdheid nemen we een paar happen van het overvolle kopje bruin-geel-uitziende pap. Een aardig gebaar, maar na een paar happen bedanken we de driecteur vriendelijk, we hebben het geprobeerd. Na een foto met de pap waarop we nog even stiekem een vieze bek trekken, zit het bezoek erop.

Vandaag (donderdag) is het Independence Day, dus de Malawianen zijn vrij en vieren feest. Om deze reden hebben we de huisvader Patrick en de LIYO-member Baxter (eerder Bexta genoemd, bleek je anders te schrijven). Meegenomen naar het centrum van Zomba om boodschapjes te doen op de markt en de lunchen bij een lokale pizzeria.  Op de terugweg komen we nog langs een militaire demonstratie. Het gaat net zo gedisciplineerd als alle andere dingen in Malawi: niet helemaal precies. Maar alles wel met vreugde, muziek en een brede lach op het gezicht van de ruim 1500 toeschouwers.

Hier zijn we net van terug en we maken ons nu klaar om naar "de show" te gaan. Geen idee wat dit inhoudt, want iedereen vertelt iets anders. Iets met reggae, feest en Independence Day. Ben benieuwd!