Blog nr 3: LIYO

Het project is voor ons begonnen! Gisterochtend (maandag) een bijeenkomst gehad met Katrien, Noortje en Joy (de projectcoördinator) waarin we informatie kregen over praktische zaken en de culturele verschillen. Zo wordt ons geadviseerd om traditionele rokken te kopen, worden we bewust gemaakt van het feit dat Malawianen geen tijd kennen en dat Malawianen heel vriendelijk, maar wel heel indirect zijn. Veel doorvragen, maar ook veel geduld hebben dus.

Dit wordt meteen van ons gevraagd nadat we met een taxi naar het vrijwilligershuis in de buurt van het project worden gebracht. We krijgen voorlichting over het project van William (de projectleider) en gaan dan met Patrick (de huisvader, een jongen van 20 die het eten en huishouden voor ons gaat verzorgen) en Bexta (een jongen van 21 die medewerker van het project is) "boodschappen doen". De jongens dringen aan op het maken van een boodschappenlijst, dus die maken we voordat we weggaan. Eenmaal aangekomen in het centrum van Zomba, hebben we 2 uur lang op de markt en in een lokale supermarkt geprobeerd de juiste spulletjes bij elkaar te vinden, wat niet veel chaotischer had kunnen gaan dan dit. Mooi was wel dat als wij dan een keer een pak koekjes ofzo in het mandje wilden gooien (iets wat we ter plekke bedachten te willen hebben), we te horen kregen: "stick to the list!". Uiteindelijk bleken we ook nog een hoop spullen op de lokale markt bij het project nodig te hebben, dus na een pitstop in het huisje om de gekochte spullen af te droppen zijn we daar ook nog even heengelopen. Uiteindelijk hebben we toch een hoop spullen bij elkaar gesprokkeld, waaronder een aantal traditionele doeken.

Na de lunch (boterhammen met chocopasta en pindakaas) een kijkje gaan nemen bij de kids corner, een initiatief van de organisatie LIYO om kleine kinderen overdag te vermaken. Bijzonder en mooi om te zien met hoe weinig je 40 kinderen ontzettend blij kan maken. Spelletjes met bamboestokken, liedjes, dansjes en tikkertje, alles vol vreugde. Zelfs de kleinste peuters dansen en zingen mee met meer ritme en overtuiging dan de gemiddelde Europeaan in z'n kleine teen heeft.

Het project heet dus LIYO, Likubuhla Youth Organisation. Het geeft kinderen en jongeren op verschillende manieren een positieve dagbesteding, bereidt de kleintjes voor op de basisschool, heeft een supportgroep voor ouderen die arm of ziek zijn en helpt verder op alle andere mogelijke manieren waar de buurt (hier de community genoemd) dat nodig heeft. De mensen die LIYO begeleiden zijn Malawianen met ontzettend veel energie, passie en hoop. Ze zijn trots op hun werkzaamheden en op hun Malawi, ook wel "the warm heart of Africa".

Na de kids corner terug naar het huisje. Het huisje is meer dan we hadden verwacht, maar is wel primitief en heeft een "wc" (gat in de grond in een stenen hokje) op 10 meter afstand lopen. Het keukentje staat vol plastic serviesgoed, maar koken moet buiten op kampeerachtige potjes met houtskool. Patrick blijkt dit ontzettend goed te kunnen en om 6 uur zitten we aan tafel met een prima spaghetti. Terwijl Patrick ons na het eten inmaakt met de Malawiaanse vorm van pesten, komen er 2 mannen binnen om de stopcontacten te repareren die het niet schijnen te doen. Helaas zonder succes naar eigen zeggen, maar even later proberen Noortje en ik het toch nog even voor de zekerheid en blijken ze prima te werken. Take note: altijd alsnog even proberen als je iets voor elkaar wilt krijgen hier.

Vanmorgen na het ontbijt naar de Early Child Development School gelopen (25 min lopen) en daar het ochtendprogramma bijgewoond. Sta je toch opeens in een zeer primitief schooltje head-shoulders-knees-and-toes te doen met 35 kindjes van 2-5 jaar. Dit zijn de kinderen die worden voorbereid op de basisschool. Door dit programma leren ze de waarde van school en krijgen ze eten in de ochtend, wat niet alle kinderen thuis krijgen. De leraressen wisselen elkaar af met liedjes en opdrachtjes en tussendoor voeden ze in het klaslokaal hun baby's, moet kunnen. Er is een speeltuintje voor de school waar we spelletjes doen en waar de kinderen kunnen spelen. Naast de speeltuin staat de LIYO-office, waar op dat moment een vergadering is van de begeleiders van LIYO om te evalueren en te plannen. 

De school is uit om 11u en we krijgen een lift terug op de laadbak van een zandwagen. Ietwat onhandig erop geklommen met die rokken aan, maar een bijzondere ervaring om hierin over een extreem hobbelige weg te worden vervoerd en we hoeven de 25 min niet terug te lopen. Als lunch eten we nsima, het meest typisch Malawiaanse eten dat er bestaat. Een soort gekookte meel met groenten. Prima te eten! Na de lunch op naar het middagprogramma zou je denken, maar volgens Patrick is het eerst tijd om een uurtje te "relaxen". Mooi moment om even een blog te schrijven leek me :)