Blog nr 2: Afrika!

Malawi! I made it! Maar niet zomaar. Aangekomen in Dar Es Salaam, meteen in de diepte gegooid. De balie "transfer desk" bleek onbemand en toen er uiteindelijk iemand kwam, bleek dat ik mijn paspoort en bagagelabel af moest geven zodat iemand mijn bagage kon doorlabelen en m'n boarding pass ging regelen. Eerst getwijfeld maar toen toch maar vertrouwen geprobeerd te hebben in de vliegveldmedewerker (de zoveelste, want iedereen stuurde weer een nieuwe collega naar ons foe) die mij verzekerde dat dat goed ging komen. Na anderhalf uur wachten op een donker, warm en vochtig vliegveld zonder water (want we moestem wel alvast even voor de security met handbagage, waar ze overigens mijn hele tas binnenstebuiten keerden), was er van dat vertrouwen iets minder over. Wel fijn was dat ik samen kon wachten met een Malawiaanse jongen die in Turkije studeert en dezelfde 2 vluchten had als ik. Minder fijn voor hem was dat hij erachter kwam dat hij een ticket voor een andere dag bleek te hebben. Verder had hij ook niks bij zich, geen eten of iets om de tijd te doden. Dus heeft hij een stroopwafel van mij gegeten en mijn Nederlandse kruiswoordpuzzel zitten doen, kon ik wel om lachen eigenlijk. Even later bleek helaas dat hij ook geen geld bij zich had om alsnog het juiste ticket te kopen en ik kon het niet over m'n hart krijgen om hem na 5 uur samen in spanning afwachten, kruiswoordpuzzels doen en stroopwafels eten achter te laten in Tanzania. Daarnaast was hij opweg naar zijn ouders in Malawi die hij al 4 jaar niet had gezien. Genoeg redenen om de gok te wagen. En met succes bleek later: Leron (ja ja, dit keer de naam gevraagd) kon nog last minute een ticket kopen en in Malawi heeft hij me op het vliegveld terugbetaald met geld van zijn vader. Als iemand blij gemaakt voor ik überhaupt in Malawi was :)

Zelf was ik erg blij om met tas in Malawi te zijn aangekomen en het bordje "welcome to Malawi Sanne" te zien. Onderweg vertelt taxichauffeur Rodini vanalles over wat we tegenkomen en op mijn beurt vraag ik hem vanalles over de mannen en vrouwen die kilo's aan spullen, kinderen en dieren te voet sjouwen, de prachtige kleuren van de kleding, de natuur, de bergen, de armoede en het plezier dat de mensen in Malawi uitstralen. Na een half uur asfalt zegt Rodini met een glimlach: "we're going to take a shortcut". Oh god. De komende 40 minuten herkou ik mijn ranzige vliegtuigontbijt een keer of 30, maar we zijn inderdaad sneller via deze dramatische weg. Na minder dan anderhalf uur komen we aan bij het backpackershostel "Packachere" dat het basiskamp is van de vrijwilligersorganisatie "Be More". Op vrijdagochtend verliet ik Amsterdam en op zaterdagmiddag kwam ik aan. Eindelijk douchen :)

Na de prima douche (wel eerst 15 minuten wachten tot de boiler op gang komt) een koude cola gedronken en een beetje rond gekeken. Hostel heeft een mooie tuin en omgeving. 's middags ook wat rond gelopen in de buurt. Prachtige natuur en opvallend hoeveel de mensen hier tegen je praten, dingen aan je vragen en ongevraagd zomaar een paar honderd meter met je meelopen. Voelt een beetje bedreigend en vermoeiend aan het begin, maar het went en dan is het ook wel weer grappig en vriendelijk. Toevallig beland bij het begin van een officiele voetbalwedstrijd, waar de warming-up vol ritme en dans zit en de scheidsrechter vlak voor het beginsignaal nog even langs de lijn gaat staan plassen. Waarom ook niet. 'S avonds met een paar Amerikanen zitten kletsen en dan vroeg naar bed om vervolgens 11 nodige uren bij te slapen.

Vandaag (zondag) opzoek naar wifi, niet gevonden maar wel super mooie foto's gemaakt van de omgeving. Veel groen met watervalletjes en bloemen, doet me denken aan Azië. Even naar de markt geweest, wat een met hekken afgezette chaos van kippen, dooie vissen, ijzerwaren, tomaten, wortels en bonen is. Helaas niet heel veel mooie kleden en kleermakers gezien om een traditionele rok/jurk te scoren. Rond de markt is het een zootje aan mensen, auto's vreemde winkeltjes en stoffige stoepachtige paden. Bijna te veel indrukken om te verwerken.

Vanavond voor het donker een biertje gedaan in Zomba in een soort houten schuur met een Zuid-Afrikaan en een Brits meisje. Bijzondere ervaring. Daarna Noortje, mijn mede-vrijwilligster en Katrien, de coördinator van Be More ontmoet. Internet op onze telefoons geregeld en samen gegeten. Toch wel gezelliger zo samen :). En fijn om weer wat contact met Nederland te hebben en wat ervaringen te kunnen delen.

Morgen een ochtend voorbereiding voor het project en dan aan de slag. Heel benieuwd! Nu kapot van het verwerken van alle indrukken, dus lekker slapen :)