Blog nr 7: steen voor steen

Het is donderdagavond en de werkweek zit er al weer bijna op. Morgenochtend de wekelijkse evalutievergadering in de office en dan onze spullen pakken voor een flinke hike op de berg Mulanje dit weekend, zin in!

Dinsdagmiddag en woensdagochtend zijn we bezig geweest met de bouw van het huis voor mister Kubu. De hoofdbezigheden zijn: het afbreken van de bouwval, het verplaatsen van de zware bakstenen naar onze bouwplaats, water halen om modder (gebruikt al cement) te maken, de modder zelf maken door de aarde met water om te scheppen en uiteindelijk het op elkaar stapelen en metselen van stenen. Dit op elkaar stapelen van stenen om muren te maken, gaat ondanks enkele waterpassen die van elkaar verschillen (ienemienemutte welke betrouwbaar is?) met verbazingwekkende precisie. Het huis van 3 bij 5 meter is min of meer nauwkeurig afgemeten (een meetlat van een meter gebruiken en dan streepjes in de aarde zetten) en de hoeken zijn zowaar 90 graden. Hier maakten wij ons bij het graven van de gleuven voor de fundering nog wat zorgen over, maar dit is bij het bouwen van de fundering zelf helemaal goed gekomen. Gift (op z'n Engels uitgesproken), een van de LIYO-members, is de gelegenheidsarchitect en -opzichter. Hij heeft ervaring en begeleidt de bouw, stukje voor stukje. Het is ondanks onze pogingen om het te begrijpen niet altijd duidelijk waarom en hoe bepaalde lijntjes worden gespannen of tijdelijk stenen worden geplaatst, maar meestal blijkt een paar uur later waarom het nodig was. Gift weet wat hij doet. Het hoogteverschil door de heuvel waar het huis op komt te staan is opgelost door muurtjes met verschillende hoogten, daartussen verbonden door muurtjes die door halve stenen en cement even hoog zijn. Anderhalve dag, spierpijn in meerdere lichaamsdelen, kramp in m'n hamstring, een bezoekje van Noortje aan het ziekenhuis (geïrriteerde zenuw door het aanpakken van een baksteen) en een hoop zweet verder, staat op woensdag nog voor de lunch de fundering. 

In de middag is het tijd voor de jeugdbijeenkomst in de office. Wekelijks worden er mentorgroepen en workshops georganiseerd, waarbij verschillende thema's voor de jeugd aan bod komen. HIV, eigenwaarde, tienerzwangerschap en meer. Deze week gaat het over gendergelijkheid. De grootste uitdaging voor LIYO is om wekelijks de kinderen van de gewenste leeftijdscategorieën naar de office te krijgen. Weinig kinderen hebben intrinsieke motivatie om de bijeenkomsten bij te wonen. Vandaar dat het erg goed nieuws is dat de organisatie goedkeuring heeft gekregen om met een fonds een kleine zonnepaneel te kunnen plaatsen, zodat ze iets van een tv of muziekinstallatie kunnen aanschaffen en gebruiken (in de omgeving van de office is namelijk geen elektriciteit). Het zal hopelijk veel jongeren trekken, waardoor zij ook de belangrijke thema's meekrijgen. Deze week dus gendergelijkheid. Er zitten zowaar ongeveer 20 kinderen op stoeltjes te kijken en luisteren naar de gastspreker die vertelt over het gelijkwaardigheidsthema en met een beamer een filmpje over het onderwerp laat zien. Helaas zijn de meeste kinderen onder de 8 jaar en dus niet de doelgroep. Gelukkig ook een aantal wel, dus daar zijn we toch wel blij mee. Na de sessie, spreek ik de 22-jarige gastspreker. Ik uit mijn waardering voor zijn werk en we hebben het over de uitdaging om de kinderen elke week aanwezig te krijgen. Hij geeft zelf toe dat dit deels komt doordat hij soms niet komt opdagen en ook niet altijd optijd is. Wel eerlijk, maar hopelijk leidt deze zelfreflectie ook tot verandering. Ik heb hem in ieder geval gevraagd er volgende week te zijn, laten we het hopen.

Vandaag was een goede dag. We konden zowaar uitslapen (8 uur ontbijten) en zijn even later vertrokken richting een lokale markt. Het doel: kleding en andere spullen kopen waarvan de mensen waarbij we op huisbezoek zijn geweest hebben aangegeven dat het hun grootste gemissen zijn. De volgende 2 uur spitten we stapels kleding door en kopen we emmers, kleden, dekens, zeep en een paar schoenen. Het geeft heel veel voldoening om spullen (die voor Nederlandse begrippen overigens niks kosten, denk aan een kinderjurkje voor 70 cent bijvoorbeeld) te kopen waarvan je weet dat je iemands leven een beetje of heel veel beter maakt. Daarnaast is het een mooie ervaring om midden in de chaos opzoek te gaan naar de juiste spullen. Volgende week gaan we terug naar de mensen waar de spullen voor zijn. Ik heb er nu al zin in.

Vanmiddag weer tijd voor harder werk: verder met de bouw. Dit keer mogen wij zelf metselen en bouwen, leuk! In ongeveer anderhalf uur tijd bouwen we een muur van het huis tot heuphoogte. Dan is het helaas al tijd om naar huis te lopen en voor het donker terug te zijn. Moe maar voldaan thuis aan de voor Patrick en Conduan gebakken patat gegaan. De mooie en nuttige dag wordt afgesloten met een plotselinge stroomuitval in het huisje, omdat onze "credit" van onze elektriciteit op is. Blijkbaar kan dat. Uiteindelijk komt er een kastje (dat lijkt op een gameboy) tevoorschijn waar toch nog credit op blijkt te staan. Ofzo. Na wat geknoei met de schakelaars gaat het licht weer aan. Ik zal een foto van deze schakelaars uploaden (ben sowieso redelijk bij met het posten van foto's op deze blog). Aan de hand van het kastje zou je zeggen dat het überhaupt knap is dat we af en toe elektriciteit hebben. De volgende 2 uur valt de elektriciteit nog een keer of 5 weg en zitten we enkele keren in een knipperlicht-disco. We zijn het inmiddels gelukkig al een beetje gewend, aangezien er zo'n 3-4 keer per week sowieso geen stroom is in het hele dorp. De overheid besluit dan dat dit dorp aan de beurt is om even zonder stroom te zitten. Inmiddels doet alles het weer prima, heeft de waterkoker zelfs weer theewater gezet en smaakte de Malawiaanse cake als toetje prima. Geen slechte dag.